میگن : آدم هاکه دنیا میان سرنوشتشون نوشته شده و گریزی ازآن نیست !
صبح زود خودشو بمن رسوند : میدونی ،امشب خواب ترا دیدم .
- :خوب انشاالا خیر است خوابت چه جوری بود ؟
- : توخواب دیدم جایی که هستم غار بسیاربزرگیه ،اندازه یه شهر ، ولی تمام سقف آن سوراخ
سوراخ بود وآب از اون چکه میکرد ،بعضیها مثل رود خروشان بهاری ازش آب میومد وبعضیها
هم کمتر ،خلاصه .. ادامه داد : پرسیدم ؟ اینجا کجاست ؟ اینا چیند ؟ یکی پاسخ داد : اینا سوراخ
بخت وشانس ودرامد ادماست ،دقت کردم ته اون غارسوراخی بود که فقط نم داشت اینقد رتنگ بود
که هیچ آبی ازاون نمی اومد ! پرسیدم : این مال کدوم بدبختیه ؟ گفت : مال .... همسایه ات
دیدم تورومیگه ،باخودم گفتم : بیچاره ،بخاطره همینه دایم از روزگارنالونه شرطه دوستی ورفاقت
اینه که کاری براش انجام بدم ،گشتم ،هیچ وسیله ای اونجا نبود ،ناچار انگشتم راتو اون سوراخ فرو
کردم ومشغول بزرگ کردن آن شدم !..
یه دفعه چیزی به پشتم خورد - : پاشو لنگ ظهره ! چقدر میخوابی ؟
سرمو بلند کردم ، دیدم ،بله ! ریاست محترم ستاد سلب آسایش منو ازخواب بیدار کرده در حالیکه
انگشتم در.......م بود وداشتم اون خدمت رابرات انجام میدادم
دیدم ناحق هم نمیگوید اگر بجای آن ،این هم ...باز جای امیدی بود.